προβοκάτορας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	προβοκάτορας	οι	προβοκάτορες
γενική	του	προβοκάτορα	των	προβοκατόρων
αιτιατική	τον	προβοκάτορα	τους	προβοκάτορες
κλητική		προβοκάτορα		προβοκάτορες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προβοκάτορας < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή προβοκάτωρ (μονομάχος που προκαλεί), από την αιτιατική σε -ορα < λατινική provocator

(Για τη σύγχρονη σημασία, και σημασιολογικό δάνειο από την ιταλική provocatore η από τη γαλλική provocateur)

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾo.voˈka.to.ɾas/

τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐βο‐κά‐το‐ρας

Ουσιαστικό

προβοκάτορας αρσενικό (θηλυκό προβοκατόρισσα)

• το άτομο που κάνει προβοκάτσια, που προκαλεί ή υποκινεί επικίνδυνες ή επιθετικές αντιδράσεις από άλλους, συχνά με σκοπό την προώθηση της αντιπαλότητας ή τη δημιουργία εντάσεων, διεισδύοντας με λαθραίο τρόπο σε πολιτική ή άλλη ομάδα

Συγγενικά

• προβοκάτσια
• προβοκατόρικα
• προβοκατόρικος / προβοκατορικός
• προβοκατόρισσα

Μεταφράσεις

    προβοκάτορας

αγγλικά : provocateur (en) βουλγαρικά : провокатор (bg) γαλλικά : provocateur (fr)