ουδός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ουδός	οι	ουδοί
γενική	του	ουδού	των	ουδών
αιτιατική	τον	ουδό	τους	ουδούς
κλητική		ουδέ		ουδοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ουδός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική οὐδός αρσενικό (το κατώφλι) < άγνωστης ετυμολογίας (δε σχετίζεται το θηλυκό ὁδός)

Προφορά

ΔΦΑ : /uˈðos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ου‐δός

Ουσιαστικό

ουδός αρσενικό

• (λόγιο, ψυχολογία, ιατρική, φυσιολογία) η ελάχιστη τιμή, ισχύς, ποσότητα (ανάλογα με το πεδίο αναφοράς) ενός ερεθίσματος, μιας μεταβολής, μιας ουσίας, προκειμένου κάτι να γίνει αντιληπτό, ανιχνεύσιμο, να προκαλέσει επίδραση· (κυριολεκτικά) το κατώφλι

  ⮡  oυδός ανίχνευσης, απέκκρισης, πόνου, πυροδότησης, συνείδησης

Δείτε επίσης

• ουδός πυροδότησης στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    ουδός

→ δείτε τη λέξη κατώφλι

Πηγές

• ουδός - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.