απέκκριση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	απέκκριση	οι	απεκκρίσεις
γενική	της	απέκκρισης*	των	απεκκρίσεων
αιτιατική	την	απέκκριση	τις	απεκκρίσεις
κλητική		απέκκριση		απεκκρίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, απεκκρίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

απέκκριση < απεκκρίνω + -ση < ελληνιστική κοινή ἀπεκκρίνω < αρχαία ελληνική ἀπό + ἐκκρίνω < ἐκ + κρίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈpe.kɾi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐πέκ‐κρι‐ση

Ουσιαστικό

απέκκριση θηλυκό

• η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του απεκκρίνω

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις απεκκρίνω, εκκρίνω και κρίνω

Μεταφράσεις

    απέκκριση

→ δείτε τη λέξη έκκριση