ολοφανής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ολοφανής	η	ολοφανής	το	ολοφανές
γενική	του	ολοφανούς*	της	ολοφανούς	του	ολοφανούς
αιτιατική	τον	ολοφανή	την	ολοφανή	το	ολοφανές
κλητική		ολοφανή(ς)		ολοφανής		ολοφανές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ολοφανείς	οι	ολοφανείς	τα	ολοφανή
γενική	των	ολοφανών	των	ολοφανών	των	ολοφανών
αιτιατική	τους	ολοφανείς	τις	ολοφανείς	τα	ολοφανή
κλητική		ολοφανείς		ολοφανείς		ολοφανή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ολοφανής < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ὁλοφανής. Μορφολογικά αναλύεται σε ολο- + -φανής.

Προφορά

ΔΦΑ : /o.lo.faˈnis /

τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐λο‐φα‐νής

Επίθετο

ολοφανής, -ής, -ές

1. (λόγιο) ολοφάνερος, που φαίνεται ολόκληρος
2. (λόγιο, παρωχημένο) φωτισμός ομοιόμορφος προς μία συγκεκριμένη κατευθύνση

Μεταφράσεις

    ολοφανής

→ δείτε τη λέξη ολοφάνερος

Πηγές

• ολοφανής - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)
• ὁλοφανής - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .