μπούγιο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	το	μπούγιο
γενική	του	μπούγιου
αιτιατική	το	μπούγιο
κλητική		μπούγιο
Με συνίζηση στην κατάληξη: προφέρεται ως παροξύτονο.
Κατηγορία όπως «πεύκο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπούγιο < πιθανόν (άμεσο δάνειο) ιταλική buio (σκοτάδι, σύγχυση) < λατινική burrus < αρχαία ελληνική πυρρός (σκουροκόκκινος) (πιθανό αντιδάνειο)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈbu.ʝo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπού‐γιο

Ουσιαστικό

μπούγιο ουδέτερο

1. μεγάλος όγκος, συνήθως ανθρώπων, συνωστισμός

   η διαδήλωση ήταν ένα μπούγιο ανθρώπων

   ≈ συνώνυμα: κοσμοσυρροή

2. (μεταφορικά) κάτι που γίνεται για εντυπωσιασμό

   φέρε και τους φίλους σου για μπούγιο

   ※  Από κει έμπαινε κ' έβγαινε το εμπόρευμα, χωρίς μπούγιο και φασαρία, σα να γινόταν λαθρεμπόριο. (Δημήτρης Χατζής, Σαμπεθάι Καμπιλής (Το τέλος της μικρής μας πόλης)

   έκφραση: κάνω μπούγιο

3. (μεταφορικά) κάτι που γίνεται για πλάκα, για διασκέδαση
4. αναβρασμός, αναστάτωση

Μεταφράσεις

    μπούγιο

→ δείτε τις λέξεις κοσμοσυρροή και εντυπωσιασμός