μιλέτι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μιλέτι	τα	μιλέτια
γενική	του	μιλετιού	των	μιλετιών
αιτιατική	το	μιλέτι	τα	μιλέτια
κλητική		μιλέτι		μιλέτια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μιλέτι < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική ملت (έθνος) (τουρκική millet) + -ι < αραβική مِلَّة (milla, ιδεολογία, κοινότητα)

Προφορά

ΔΦΑ : /miˈle.ti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μι‐λέ‐τι

Ουσιαστικό

μιλέτι ουδέτερο

1. (ισλαμισμός) η θρησκεία η οποία κηρύχθηκε από τον Αβραάμ και άλλους προφήτες
2. (ιστορία, Οθωμανική Αυτοκρατορία) αυτόνομη θρησκευτική κοινότητα, στην οποία ίσχυαν ξεχωριστοί νόμοι και η οποία διέθετε τον δικό της ηγέτη, υπεύθυνο για την τήρηση των καθηκόντων της κοινότητας ενώπιον της κεντρικής διοίκησης
3. φυλή

Άλλες γραφές

• μιλλέτι

Δείτε επίσης

• Μιλλέτ στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    μιλέτι

τουρκικά : millet (tr)

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.