μήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	μήν	μῆνε	μῆνες
Γενική	μηνός	μηνοῖν	μηνῶν
Δοτική	μηνί	μηνοῖν	μησί(ν)
Αιτιατική	μῆνᾰ	μῆνε	μῆνᾰς
Κλητική	μήν	μῆνε	μῆνες

Ετυμολογία

μήν < πρωτοελληνική *méns < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *mḗh₁n̥s < *meh₁- (μετρώ). Συγγενές με τα (λατινικά) mensis, (αγγλικά) moon, month

Ουσιαστικό

μήν αρσενικό

• μήνας

Συγγενικές λέξεις

• Μήνη
• μήνη
• μηνίσκος
• μηναῖος
• μηνιαῖος
• μηνιάρχης