ζαγάρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ζαγάρι	τα	ζαγάρια
γενική	του	ζαγαριού	των	ζαγαριών
αιτιατική	το	ζαγάρι	τα	ζαγάρια
κλητική		ζαγάρι		ζαγάρια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζαγάρι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ζαγάρι(ο)ν < οθωμανική τουρκική زغر (τουρκική zağar)

Προφορά

ΔΦΑ : /zaˈɣa.ɾi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ζα‐γά‐ρι

Ουσιαστικό

ζαγάρι ουδέτερο

1. (δημοτική, λαϊκότροπο) κυνηγόσκυλο

   → χρειάζεται παράθεμα από τον Βιζυηνό

2. (μεταφορικά, προφορικό, μειωτικό) παλιόσκυλο, τιποτένιος άνθρωπος (γενικότερα μειωτικός, προσβλητικός, ή περιφρονητικός χαρακτηρισμός άδηλης σημασίας)

   ※  «…Ο Βελη-Γκέκας το σκυλί, το άπιστο ζαγάρι» (λαϊκό τραγούδι για τον Κατσαντώνη)

   ※  «Σκασμός, ζαγάρι, η τράπουλα είναι δική μου, τα χαρτιά θα κάνουν ό,τι θέλω εγώ» (Σημερινή (Κύπρου), 23/4/2004)

3. (μεταφορικά, προφορικό, σπανιότερα εγκωμιαστικό) άτιμος

   ↪ Βρε, το ζαγάρι, βρε το ατιμούλικο! Πάλι τα κατάφερε το παιδάκι μου!

Συγγενικές λέξεις

• ζαγαρομάτης
• παλιοζαγάρι

Μεταφράσεις

    ζαγάρι

→ δείτε τις λέξεις κυνηγόσκυλο και τιποτένιος

Πηγές

• ζαγάρι -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ζαγάρι < ζαγάριν < ζαγάριον

Ουσιαστικό

ζαγάρι ουδέτερο

• μορφή του ζαγάριν → δείτε τη λέξη ζαγάριον

Πηγές

• σελ. 130 1ου μέρους - Somavera, Alessio da / Ἀλέξιος ὁ Σουμαβέραιος (1709), Θησαυρός της ρωμαϊκής και της φραγκικής γλώσσας. Στο Παρίτζι:Από την τυπογραφίαν του Μιχαήλ Γκινιάρδ, ͵αψ΄ θ΄. Τesoro della lingua greca-volgare ed italiana. Parigi:Appresso Michele Guignard, M.DCC.IX. @anemi