ζάβαλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ζάβαλης	οι	ζαβάληδες
γενική	του	ζάβαλη	των	ζαβάληδων
αιτιατική	τον	ζάβαλη	τους	ζαβάληδες
κλητική		ζάβαλη		ζαβάληδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζάβαλης < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική زواللی‎ (zavallı) / زواللو‎ (zevallı) (τουρκική zavalli με προφορά ˈzɑ.vɑɫ.ɫɯ) < αραβική زَوَال (zawāl, φθίνω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈza.va.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ζά‐βα‐λης

τονικό παρώνυμο: ζαβαλής

Ουσιαστικό

ζάβαλης αρσενικό (θηλυκό ζαβάλισσα)

1. (παρωχημένο, ιδιωματικό) ταλαίπωρος, φουκαράς, κακομοίρης, δυστυχής

   ※  και μονάχοι φταίχτες οι τρεις παλιανθρώποι, που τονε κατατρέξανε το ζάβαλη ([μεταγραφή σε μονοτονικό])

   Κώστας Βάρναλης, Η αληθινή απολογία του Σωκράτους, 1931.

2. (παρωχημένο, θωπευτικό) στις ίδιες σημασίες, καημένος, άμοιρος, αξιολύπητος

Άλλες μορφές

• ζαβαλής (θηλυκό: ζαβαλού)

Συνώνυμα

• μισκίνης

Συγγενικά

• ζαβάλικος

Δείτε επίσης

• Δε σχετίζεται το αρχαίο ζαβάλλω (αιολικός τύπος  του διαβάλλω)

Μεταφράσεις

    ζάβαλης

→ δείτε τις λέξεις ταλαίπωρος και αξιολύπητος

Πηγές

• ζάβαλης σελ.3181 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
• Όροι με ζαβαλ- — Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη ISBN:960-231-097-9 & online @greek-language.gr (συντομογραφίες, αστερίσκος για λέξεις στη λογοτεχνία)