ετερόκλιτος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	ετερόκλιτος	ετερόκλιτη	ετερόκλιτο
γενική	ετερόκλιτου	ετερόκλιτης	ετερόκλιτου
αιτιατική	ετερόκλιτο	ετερόκλιτη	ετερόκλιτο
κλητική	ετερόκλιτε	ετερόκλιτη	ετερόκλιτο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	ετερόκλιτοι	ετερόκλιτες	ετερόκλιτα
γενική	ετερόκλιτων	ετερόκλιτων	ετερόκλιτων
αιτιατική	ετερόκλιτους	ετερόκλιτες	ετερόκλιτα
κλητική	ετερόκλιτοι	ετερόκλιτες	ετερόκλιτα

Ετυμολογία

ετερόκλιτος < (διαχρονικό) ελληνιστική κοινή ἑτερόκλιτος, σημασιολογικό δάνειο από τη γερμανική Heteroklit < ἑτερόκλιτος

Προφορά

ΔΦΑ : /e.teˈɾo.kli.tos/

ομόηχο: ετερόκλητος

Επίθετο

ετερόκλιτος, -η, -ο

1. (γλωσσολογία, γραμματική) που κάποιοι τύποι του κλίνονται σύμφωνα με άλλη κλίση

   Η λέξη πῦρ είναι ετερόκλιτη: ο ενικός κλίνεται κατά την τρίτη κλίση και ο πληθυντικός κατά την δεύτερη

2. (ουσιαστικοποιημένο) ετερόκλιτο
3. ετερόκλητος (ετυμολογική γραφή)

Δείτε επίσης

• ετερογενής

Μεταφράσεις

    ετερόκλιτος

γαλλικά : hétéroclite (fr) γερμανικά : Heteroklit (de)