επίθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	επίθεση	οι	επιθέσεις
γενική	της	επίθεσης*	των	επιθέσεων
αιτιατική	την	επίθεση	τις	επιθέσεις
κλητική		επίθεση		επιθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, επιθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

επίθεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐπίθεσις ^[1]

επίθεση θηλυκό

εχθρική ενέργεια με στόχο την εξόντωση ή την εξουδετέρωση του εχθρού, την απόκτηση εδάφους ή αγαθού, κλπ.
η άσκηση έντονης κριτικής εναντίον κάποιου
πολύ ενεργητική κίνηση για την επίτευξη ενός στόχου, ειδικά σε ανταγωνιστικό πλαίσιο
(αθλητισμός) η προσπάθεια μιας ομάδας να σκοράρει (σε αντιδιαστολή με το να αμυνθεί απέναντι στην αντίπαλη ομάδα)
η ενέργεια του επιθέτω

επίθεση