δοκοθήκη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δοκοθήκη	οι	δοκοθήκες
γενική	της	δοκοθήκης	των	δοκοθηκών
αιτιατική	τη	δοκοθήκη	τις	δοκοθήκες
κλητική		δοκοθήκη		δοκοθήκες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Δοκοθήκη κάθετης δοκού.

Ετυμολογία

δοκοθήκη < ελληνιστική κοινή δοκοθήκη. Μορφολογικά αναλύεται σε δοκ(ός) + -ο- + -θήκη.

Προφορά

ΔΦΑ : /ðo.koˈθi.ci/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δο‐κο‐θή‐κη

Ουσιαστικό

δοκοθήκη θηλυκό

• ειδική θήκη / υποδοχέας (κατασκευασμένη ή σκαμμένος) για δοκούς / δοκάρια

Μεταφράσεις

    δοκοθήκη

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δοκοθήκη	αἱ	δοκοθῆκαι
γενική	τῆς	δοκοθήκης	τῶν	δοκοθηκῶν
δοτική	τῇ	δοκοθήκῃ	ταῖς	δοκοθήκαις
αιτιατική	τὴν	δοκοθήκην	τὰς	δοκοθήκᾱς
κλητική ὦ!		δοκοθήκη		δοκοθῆκαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δοκοθήκᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δοκοθήκαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δοκοθήκη (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική δοκ(ός) + -ο- + -θήκη

Ουσιαστικό

δοκοθήκη θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) πέτρα με τρύπα ως δοκοθήκη για την τοποθέτηση της δοκού της στέγης

Πηγές

• δοκοθήκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.