διομολόγηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διομολόγηση	οι	διομολογήσεις
γενική	της	διομολόγησης*	των	διομολογήσεων
αιτιατική	τη	διομολόγηση	τις	διομολογήσεις
κλητική		διομολόγηση		διομολογήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διομολογήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διομολόγηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διομολόγησις < αρχαία ελληνική διομολογέω / διομολογῶ < ὁμολογέω / ὁμολογῶ < ὁμοῦ + λέγω, μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική capitulation. Μορφολογικά, δι- (διά) + ομολογη- + -ση

Ουσιαστικό

διομολόγηση θηλυκό

• (νομικός όρος, πολιτική) σύμβαση δυνάμει της οποίας παρέχονται σημαντικά προνόμια στους υπηκόους ενός κράτους, που διαμένουν στο έδαφος ενός άλλου κράτους

Δείτε επίσης

• διομολόγηση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    διομολόγηση

αγγλικά : capitulation (en) γαλλικά : capitulation (fr)