διατελέσας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διατελέσας	η	διατελέσασα	το	διατελέσαν
γενική	του	διατελέσαντος & διατελέσαντα1	της	διατελέσασας & διατελεσάσης*	του	διατελέσαντος
αιτιατική	τον	διατελέσαντα	τη	διατελέσασα	το	διατελέσαν
κλητική		διατελέσας		διατελέσασα		διατελέσαν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διατελέσαντες	οι	διατελέσασες	τα	διατελέσαντα
γενική	των	διατελεσάντων	των	διατελεσασών	των	διατελεσάντων
αιτιατική	τους	διατελέσαντες	τις	διατελέσασες	τα	διατελέσαντα
κλητική		διατελέσαντες		διατελέσασες		διατελέσαντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ας, -ασα, -αν 1 νεότερος τύπος * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'λήξας', Κατηγορία όπως «κλέψας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διατελέσας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διατελέσας

Μετοχή

διατελέσας, -ασα, -αν

• (λόγιο) μετοχή ενεργητικού αορίστου (διετέλεσα) του ρήματος διατελώ: που διατέλεσα, που είχα αυτή την ιδιότητα, το αξίωμα

Μεταφράσεις

    διατελέσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διατελέσᾱς	ἡ	διατελέσᾱσᾰ	τὸ	διατελέσᾰν
γενική	τοῦ	διατελέσᾰντος	τῆς	διατελεσᾱ́σης	τοῦ	διατελέσᾰντος
δοτική	τῷ	διατελέσᾰντῐ	τῇ	διατελεσᾱ́σῃ	τῷ	διατελέσᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	διατελέσᾰντᾰ	τὴν	διατελέσᾱσᾰν	τὸ	διατελέσᾰν
κλητική ὦ!		διατελέσᾱς		διατελέσᾱσᾰ		διατελέσᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διατελέσᾰντες	αἱ	διατελέσᾱσαι	τὰ	διατελέσᾰντᾰ
γενική	τῶν	διατελεσᾰ́ντων	τῶν	διατελεσᾱσῶν	τῶν	διατελεσᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	διατελέσᾱσῐ(ν)	ταῖς	διατελεσᾱ́σαις	τοῖς	διατελέσᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	διατελέσᾰντᾰς	τὰς	διατελεσᾱ́σᾱς	τὰ	διατελέσᾰντᾰ
κλητική ὦ!		διατελέσᾰντες		διατελέσᾱσαι		διατελέσᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διατελέσᾰντε	τὼ	διατελεσᾱ́σᾱ	τὼ	διατελέσᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	διατελέσᾰ́ντοιν	τοῖν	διατελεσᾱ́σαιν	τοῖν	διατελεσᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «κλέψας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

διατελέσας, -ασα, -αν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (διετέλεσα) του ρήματος διατελέω / διατελῶ