διαρκών

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διαρκών	η	διαρκούσα	το	διαρκούν
γενική	του	διαρκούντος	της	διαρκούσας & διαρκούσης*	του	διαρκούντος
αιτιατική	τον	διαρκούντα	τη	διαρκούσα	το	διαρκούν
κλητική		διαρκών		διαρκούσα		διαρκούν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διαρκούντες	οι	διαρκούσες	τα	διαρκούντα
γενική	των	διαρκούντων	των	διαρκουσών	των	διαρκούντων
αιτιατική	τους	διαρκούντες	τις	διαρκούσες	τα	διαρκούντα
κλητική		διαρκούντες		διαρκούσες		διαρκούντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ῶν -οῦσα, -οῦν από συναίρεση -έων, -έουσα, -έον * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'μειοψηφών', Κατηγορία όπως «αντενεργών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία 1

διαρκών < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαρκῶν, μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του συνηρημένου ρήματος διαρκῶ, του διαρκέω

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.aɾˈkon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αρ‐κών

Μετοχή

διαρκών, -ούσα, -ούν

• (αρχαιοπρεπές) μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος διαρκώ, στις παγιωμένες εκφράσεις με γενική πτώση:

  διαρκούντος του..., διαρκούσης της... (όσο διαρκεί)

Μεταφράσεις

    που διαρκεί

Ετυμολογία 2

διαρκών: κλιτικός τύπος

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.aɾˈkon/, /ði̯aɾˈkon/ & /ðʝaɾˈkon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αρ‐κών

Κλιτικός τύπος επιθέτου

διαρκών

1. γενική πληθυντικού του διαρκής, αρσενικό
2. γενική πληθυντικού του διαρκές, ουδέτερο του διαρκής