διαρκούντος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διαρκούντος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαρκοῦντος (τοῦ), μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική durant le

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.aɾˈkun.dos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αρ‐κού‐ντος

Κλιτικός τύπος μετοχής

διαρκούντος

• (αρχαιοπρεπές) + γενική πτώση: όσο διαρκεί
  1. γενική ενικού του διαρκών, αρσενικό

     οι βομβαρδισμοί έγιναν διαρκούντος του πολέμου

  2. γενική ενικού του διαρκούν, ουδέτερο του διαρκών

Συγγενικά

• θηλυκό: διαρκούσης της...

Πηγές

• λήμμα «διαρκώ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)