δέσποινα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δέσποινα	οι	δέσποινες
γενική	της	δέσποινας	των	δεσποινών
αιτιατική	τη	δέσποινα	τις	δέσποινες
κλητική		δέσποινα		δέσποινες
Κατηγορία όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέσποινα <

κυρία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δέσποινα, θηλυκό του δεσπότης

προσωνύμιο Παναγίας < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Δέσποινα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική δέσποινα

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðe.spi.na/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δέ‐σποιν‐να

Ουσιαστικό

δέσποινα θηλυκό

1. κυρία

   μια σεβαστή δέσποινα

2. (προσωνύμιο Παναγίας) → δείτε τη λέξη Δέσποινα

Συγγενικά

• δεσποινίς
• → και δείτε τη λέξη δεσπότης

Μεταφράσεις

    δέσποινα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

δέσποινα < *δεσπότνια < *δεσ-πότν-jα θηλυκό του δεσπότης < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *déms pótis < *dṓm (σπίτι, δόμος) + *pótis (κύριος). Όπου πότνια, θηλυκό του πόσις (σύζυγος, οικοδεπότης). Συγγενές με τη σανσκριτική दम्पत्नि (dampatni, οικοκυρά).

Ουσιαστικό

δέσποινα θηλυκό

• η κυρία του σπιτιού, η σπιτονοικοκυρά
  1. προσωνυμία θεοτήτων όπως η Άρτεμη ή η Περσεφόνη
  2. (ελληνιστική σημασία , 4ος αιώνας) προσωνυμία της Παναγίας

Συγγενικά

• δεσποινικός
• οἰκοδέσποινα

→ και δείτε τη λέξη δεσπότης

Πηγές

• δέσποινα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δέσποινα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.