βλάμης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	βλάμης	οι	βλάμηδες
γενική	του	βλάμη	των	βλάμηδων
αιτιατική	τον	βλάμη	τους	βλάμηδες
κλητική		βλάμη		βλάμηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βλάμης < (άμεσο δάνειο) αλβανική vëllam

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈvla.mis/

Ουσιαστικό

βλάμης αρσενικό (θηλυκό: βλάμισσα)

1. (γενικότερα) σύντροφος, φίλος
2. αδελφοποιτός

   ※  Αδελφοποιΐα επιχωριάζει με την λέξιν αδελφωσιά : οι αδελφοποιηθέντες λέγονταν μπράτιμοι ή βλάμηδες και οι συγγενείς σταυροπατέρας, σταυρομάνα, σταυραδέλφια. (Άννα I. Παπαμιχαήλ Κουτρούμπα, Ο σταυρός στους διαφόρους κλάδους του ελληνικού εθιμικού δικαίου, Επετηρίς του Λαογραφικού Αρχείου / Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, 1990 [1])

3. (ειδικότερα, ιστορία) προσωνυμία που δινόταν στα μέλη του κατώτερου (πρώτου) βαθμού της Φιλικής Εταιρείας

   ≈ συνώνυμα: αδελφοποιτός

   → επόμενος βαθμός: συστημένος

4. εραστής, αγαπητικός
5. κουτσαβάκης, ψευτοπαλικαράς
6. κουμπάρος

Συγγενικά

• βλαμάκι
• βλάμισσα

Μεταφράσεις

    βλάμης

αλβανικά : vëllam (sq)