απόπατος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	απόπατος	οι	απόπατοι
γενική	του	απόπατου	των	απόπατων
αιτιατική	τον	απόπατο	τους	απόπατους
κλητική		απόπατε		απόπατοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

απόπατος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀπόπατος^[1] < ἀπoπατῶ < ἀπό + πατῶ

Απόπατος στην εξοχή.

απόπατος αρσενικό

χώρος που προορίζεται για την αφόδευση και την ούρηση
※ Ἀθήνα... ξέρεις τί θὰ πῇ, πουλάκι μου, Ἀθήνα; / ἀπόπατος ἀπέραντος ἐν μέσῳ ἀποπάτων. (Γεώργιος Σουρής, «Ἀθήνα», 1883)
(μεταφορικά) χώρος βρωμερός και σιχαμερός, ή γενικότερα κάτι το αποκρουστικό
※ Τα διαφανή πλαστικά κουτιά μεταβλήθηκαν σε απόπατο του θυμού μας. (Π. Σιάνης, «Κάλπες, καταφύγιο ή απόπατος;», εφημερίδα Το Ποντίκι (Αθήνα), 7 Μαΐου 2012)

απόπατος