-ηλυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	-ηλυδ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	-ηλυς	τὸ	-ηλυ
γενική	τοῦ/τῆς	-ήλυδος	τοῦ	-ήλυδος
δοτική	τῷ/τῇ	-ήλυδῐ	τῷ	-ήλυδῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	-ήλυδᾰ	τὸ	-ηλυ
κλητική ὦ!		-ηλυς		-ηλυ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	-ήλυδες	τὰ	-ήλυδᾰ
γενική	τῶν	-ηλύδων	τῶν	-ηλύδων
δοτική	τοῖς/ταῖς	-ήλυσῐ(ν)	τοῖς	-ήλυσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	-ήλυδᾰς	τὰ	-ήλυδα
κλητική ὦ!		-ήλυδες		-ήλυδα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	-ήλυδε	τὼ	-ήλυδε
γεν-δοτ	τοῖν	-ηλύδοιν	τοῖν	-ηλύδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔπηλυς' όπως «ἔπηλυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ηλυς < θέμα ἐλυ- (με ήτα, λόγω συνθετικής έκτασης), μεταπτωτική βαθμίδα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *el-eu ^{(Χρειάζεται γραφή ΠΙΕ)} Δείτε και ἔλευσις, προσήλυτος, ἤλυθον.

Επίθημα

-ηλυς

• δεύτερο συνθετικό ονομάτων ουσιαστικών ή επιθέτων που δηλώνει έλευση όπως ορίζεται στο πρώτο συνθετικό

  νέηλυς (νεοφερμένος, ουσιαστικό κοινού γένους)

  ἔπηλυς (ξένος, κάποιος που ήρθε, επίθετο)

Σύνθετα

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ηλυς στο Βικιλεξικό