ἔπηλυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἐπηλῠδ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔπηλυς	τὸ	ἔπηλυ
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπήλυδος	τοῦ	ἐπήλυδος
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπήλυδῐ	τῷ	ἐπήλυδῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπήλυδᾰ	τὸ	ἔπηλυ
κλητική ὦ!		ἔπηλυς		ἔπηλυ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπήλυδες	τὰ	ἐπήλυδᾰ
γενική	τῶν	ἐπηλύδων	τῶν	ἐπηλύδων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπήλυσῐ(ν)	τοῖς	ἐπήλυσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπήλυδᾰς	τὰ	ἐπήλυδα
κλητική ὦ!		ἐπήλυδες		ἐπήλυδα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπήλυδε	τὼ	ἐπήλυδε
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπηλύδοιν	τοῖν	ἐπηλύδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔπηλυς' όπως «ἔπηλυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔπηλυς < ἔπ- + -ηλυς → δείτε και τον τύπο ἐπήλυθον

Επίθετο

ἔπηλυς, -ῠς, -ῠ -ῠδος

1. που έρχεται, που έχει έρθει, φερμένος
2. νεοεισερχόμενος, ξένος, αλλοδαπός

   → δείτε και τη λέξη νέηλυς

Πηγές

• ἔπηλυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔπηλυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.