ἡσυχώτατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἡσυχώτατος	ἡ	ἡσυχωτάτη	τὸ	ἡσυχώτατον
γενική	τοῦ	ἡσυχωτάτου	τῆς	ἡσυχωτάτης	τοῦ	ἡσυχωτάτου
δοτική	τῷ	ἡσυχωτάτῳ	τῇ	ἡσυχωτάτῃ	τῷ	ἡσυχωτάτῳ
αιτιατική	τὸν	ἡσυχώτατον	τὴν	ἡσυχωτάτην	τὸ	ἡσυχώτατον
κλητική ὦ!		ἡσυχώτατε		ἡσυχωτάτη		ἡσυχώτατον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἡσυχώτατοι	αἱ	ἡσυχώταται	τὰ	ἡσυχώτατᾰ
γενική	τῶν	ἡσυχωτάτων	τῶν	ἡσυχωτάτων	τῶν	ἡσυχωτάτων
δοτική	τοῖς	ἡσυχωτάτοις	ταῖς	ἡσυχωτάταις	τοῖς	ἡσυχωτάτοις
αιτιατική	τοὺς	ἡσυχωτάτους	τὰς	ἡσυχωτάτᾱς	τὰ	ἡσυχώτατᾰ
κλητική ὦ!		ἡσυχώτατοι		ἡσυχώταται		ἡσυχώτατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἡσυχωτάτω	τὼ	ἡσυχωτάτᾱ	τὼ	ἡσυχωτάτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἡσυχωτάτοιν	τοῖν	ἡσυχωτάταιν	τοῖν	ἡσυχωτάτοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἡσυχώτατος < ἥσυχ(ος) + -ώτατος

Επίθετο

ἡσυχώτατος, -η, -ον

• υπερθετικός βαθμός του ἥσυχος

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
ἥσυχος	ἡσυχώτερος / ἡσυχαίτερος	ἡσυχώτατος / ἡσυχαίτατος
Επίρρημα
ἡσύχως / ἡσυχῇ / ἥσυχα	ἡσυχώτερον / ἡσυχαίτερον	ἡσυχώτατα / ἡσυχαίτατα