ἡσυχώτερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἡσυχώτερος	ἡ	ἡσυχωτέρᾱ	τὸ	ἡσυχώτερον
γενική	τοῦ	ἡσυχωτέρου	τῆς	ἡσυχωτέρᾱς	τοῦ	ἡσυχωτέρου
δοτική	τῷ	ἡσυχωτέρῳ	τῇ	ἡσυχωτέρᾳ	τῷ	ἡσυχωτέρῳ
αιτιατική	τὸν	ἡσυχώτερον	τὴν	ἡσυχωτέρᾱν	τὸ	ἡσυχώτερον
κλητική ὦ!		ἡσυχώτερε		ἡσυχωτέρᾱ		ἡσυχώτερον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἡσυχώτεροι	αἱ	ἡσυχώτεραι	τὰ	ἡσυχώτερᾰ
γενική	τῶν	ἡσυχωτέρων	τῶν	ἡσυχωτέρων	τῶν	ἡσυχωτέρων
δοτική	τοῖς	ἡσυχωτέροις	ταῖς	ἡσυχωτέραις	τοῖς	ἡσυχωτέροις
αιτιατική	τοὺς	ἡσυχωτέρους	τὰς	ἡσυχωτέρᾱς	τὰ	ἡσυχώτερᾰ
κλητική ὦ!		ἡσυχώτεροι		ἡσυχώτεραι		ἡσυχώτερᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἡσυχωτέρω	τὼ	ἡσυχωτέρᾱ	τὼ	ἡσυχωτέρω
γεν-δοτ	τοῖν	ἡσυχωτέροιν	τοῖν	ἡσυχωτέραιν	τοῖν	ἡσυχωτέροιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἡσυχώτερος < ἥσυχ(ος) + -ώτερος

Επίθετο

ἡσυχώτερος, -α, -ον

• συγκριτικός βαθμός του ἥσυχος

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
ἥσυχος	ἡσυχώτερος / ἡσυχαίτερος	ἡσυχώτατος / ἡσυχαίτατος
Επίρρημα
ἡσύχως / ἡσυχῇ / ἥσυχα	ἡσυχώτερον / ἡσυχαίτερον	ἡσυχώτατα / ἡσυχαίτατα