ἑός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	ἐός	ἐή	ἐόν	ἐοί	ἐαί	ἐά
Γενική	ἐοῦ	ἐῆς	ἐοῦ	ἐῶν	ἐῶν	ἐῶν
Δοτική	ἐῷ	ἐῇ	ἐῷ	ἐοῖς	ἐαῖς	ἐοῖς
Αιτιατική	ἐόν	ἐήν	ἐόν	ἐούς	ἐάς	ἐά
Κλητική	ἐέ	ἐή	ἐόν	ἐοί	ἐαί	ἐά
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐώ		ἐά
Γενική-Δοτική			ἐοῖν		ἐαῖν

Ετυμολογία

ἑός < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *sewo < *swé (ἑός)

Αντωνυμία

ἑός, -ή, -όν

• κτητική αντωνυμία γ΄προσώπου για έναν κτήτορα: ο δικός του, η δική του, το δικό του

Κτητικές αντωνυμίες

Για έναν κτήτορα

• α' πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμόν (δικός μου, δική μου, δικό μου)
• β' πρόσωπο: σός, σή, σόν (δικός σου, δική σου, δικό σου)
• γ' πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑόν (δικός του, δική του, δικό του)

Για πολλούς κτήτορες

• α' πρόσωπο: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (δικός μας, δική μας, δικό μας)
• β' πρόσωπο: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (δικός σας, δική σας, δικό σας)
• γ' πρόσωπο: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (δικός τους, δική τους, δικό τους)