ἡμέτερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική		ἡμέτερος		ἡμετέρᾱ		ἡμέτερον
γενική		ἡμετέρου		ἡμετέρᾱς		ἡμετέρου
δοτική		ἡμετέρῳ		ἡμετέρᾳ		ἡμετέρῳ
αιτιατική		ἡμέτερον		ἡμετέρᾱν		ἡμέτερον
κλητική ὦ!		—		—		—
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική		ἡμέτεροι		ἡμέτεραι		ἡμέτερᾰ
γενική		ἡμετέρων		ἡμετέρων		ἡμετέρων
δοτική		ἡμετέροις		ἡμετέραις		ἡμετέροις
αιτιατική		ἡμετέρους		ἡμετέρᾱς		ἡμέτερᾰ
κλητική ὦ!		—		—		—
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		ἡμετέρω		ἡμετέρᾱ		ἡμετέρω
γεν-δοτ		ἡμετέροιν		ἡμετέραιν		ἡμετέροιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' - Παράρτημα#Αντωνυμίες

Ετυμολογία

ἡμέτερος < ἡμεῖς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *wéy, ονομαστική πληθυντικού τού *éǵh₂

Αντωνυμία

ἡμέτερος, -α, -ον

• δικός μας (για πολλούς κτήτορες)

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 1 (α. Ἀθηνᾶς παραίνεσις πρὸς Τηλέμαχον.), στίχ. 45

  ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων

Κτητικές αντωνυμίες

Για έναν κτήτορα

• α' πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμόν (δικός μου, δική μου, δικό μου)
• β' πρόσωπο: σός, σή, σόν (δικός σου, δική σου, δικό σου)
• γ' πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑόν (δικός του, δική του, δικό του)

Για πολλούς κτήτορες

• α' πρόσωπο: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (δικός μας, δική μας, δικό μας)
• β' πρόσωπο: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (δικός σας, δική σας, δικό σας)
• γ' πρόσωπο: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (δικός τους, δική τους, δικό τους)

Πηγές

• ἡμέτερος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἡμέτερος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.