ἆθλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἆθλον	τὰ	ἆθλᾰ
γενική	τοῦ	ἄθλου	τῶν	ἄθλων
δοτική	τῷ	ἄθλῳ	τοῖς	ἄθλοις
αιτιατική	τὸ	ἆθλον	τὰ	ἆθλᾰ
κλητική ὦ!		ἆθλον		ἆθλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄθλω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄθλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἆθλον < *ἄϝεθλον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂weh₁- + *-dʰlom

Ουσιαστικό

ἆθλον ουδέτερο

1. βραβείο
2. αμοιβή
3. αγώνας, άμιλλα, μόχθος

   ≈ συνώνυμα: ἆθλος

4. (ουσιαστικοποιημένο στον πληθυντικό) ἆθλα: μέρος που διεξάγονται αγώνες, παλαίστρα

   ≈ συνώνυμα: (λατινικά) arena

Άλλες μορφές

• επικός, ιωνικός τύπος : ἄεθλον

Εκφράσεις

• ἄεθλα κεῖται ή πρόκειται: έχουν αθλοθετηθεί βραβεία

Πηγές

• ἆθλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἆθλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.