ἄστυ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἄστυ	ἄστει	ἄστη/ (ἄστεα)
Γενική	ἄστεως	ἀστέοιν	ἄστεων
Δοτική	ἄστει	ἀστέοιν	ἄστεσι(ν)
Αιτιατική	ἄστυ	ἄστει	ἄστη/ (ἄστεα)
Κλητική	ἄστυ	ἄστει	ἄστη/ (ἄστεα)

Ετυμολογία

ἄστυ < μυκηναϊκό ϝάστυ

Ουσιαστικό

ἄστυ ουδέτερο

• άστυ, το κεντρικό μέρος της πόλης-κράτους με τις κατοικίες, την αγορά και τα δημόσια κτήρια

Συγγενικές λέξεις

• ἀστεῖος
• ἀστικός
• ἀστίτης
• ἀστός
• ἄστυδε
• ἄστυρον

Σύνθετα

• ἀστυάναξ
• ἀστύαρχος
• ἀστυβοώτης
• ἀστυγειτνιάω
• ἀστυγείτων
• ἀστυδίκης
• ἀστυδρομέομαι
• ἀστύθεμις
• ἀστύνικος
• ἀστυνόμος
• ἀστύξενοι
• ἀστυόχος
• ἀστυπολέω
• ἀστύτριψ
• ἀστυφέλικτος
• ἀστύφελος
• ὅμαστος

αστυφύλακας