ἄστυ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀστῠ- ἀστε-
ονομαστική	τὸ	ἄστῠ	τὰ	ἄστη - ἄστεᾰ
γενική	τοῦ	ἄστεως	τῶν	ἄστεων
δοτική	τῷ	ἄστει	τοῖς	ἄστεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄστῠ	τὰ	ἄστη - ἄστεᾰ
κλητική ὦ!		ἄστῠ		ἄστη - ἄστεᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄστει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀστέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἄστυ' όπως «ἄστυ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄστυ < ϝάστυ • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;   μυκηναϊκό

Ουσιαστικό

ἄστυ ουδέτερο

• άστυ, το κεντρικό μέρος της πόλης-κράτους με τις κατοικίες, την αγορά και τα δημόσια κτήρια

Συγγενικά

• ἀστεῖος
• ἀστικός
• ἀστίτης
• ἀστός
• ἄστυδε
• ἄστυρον

Σύνθετα

• ἀστυάναξ
• ἀστύαρχος
• ἀστυβοώτης
• ἀστυγειτνιάω
• ἀστυγείτων
• ἀστυδίκης
• ἀστυδρομέομαι
• ἀστύθεμις
• ἀστύνικος
• ἀστυνόμος
• ἀστύξενοι
• ἀστυόχος
• ἀστυπολέω
• ἀστύτριψ
• ἀστυφέλικτος
• ἀστύφελος
• ὅμαστος

Πηγές

• ἄστυ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄστυ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.