ἁρμόδιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἁρμόδιος	ἡ	ἁρμοδίᾱ	τὸ	ἁρμόδιον
γενική	τοῦ/τῆς	ἁρμοδίου	τῆς	ἁρμοδίᾱς	τοῦ	ἁρμοδίου
δοτική	τῷ/τῇ	ἁρμοδίῳ	τῇ	ἁρμοδίᾳ	τῷ	ἁρμοδίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἁρμόδιον	τὴν	ἁρμοδίᾱν	τὸ	ἁρμόδιον
κλητική ὦ!		ἁρμόδιε		ἁρμοδίᾱ		ἁρμόδιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἁρμόδιοι	αἱ	ἁρμόδιαι	τὰ	ἁρμόδιᾰ
γενική	τῶν	ἁρμοδίων	τῶν	ἁρμοδίων	τῶν	ἁρμοδίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἁρμοδίοις	ταῖς	ἁρμοδίαις	τοῖς	ἁρμοδίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἁρμοδίους	τὰς	ἁρμοδίᾱς	τὰ	ἁρμόδιᾰ
κλητική ὦ!		ἁρμόδιοι		ἁρμόδιαι		ἁρμόδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἁρμοδίω	τὼ	ἁρμοδίᾱ	τὼ	ἁρμοδίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἁρμοδίοιν	τοῖν	ἁρμοδίαιν	τοῖν	ἁρμοδίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'βέβαιος' όπως «βέβαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἁρμόδιος < ἁρμόζω

Επίθετο

ἁρμόδιος, -ος/-α, -ον, συγκριτικός :ἁρμοδιώτερος, υπερθετικός : ἁρμοδιώτατος

1. (μεταφορικά) κατάλληλος, ταιριαστός, αρμονικός

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Epistulae, Decretum, Orationes, Chapter 16, p. 344, @scaife.perseus

   Καὶ γὰρ ἡ ὥρη τοῦ ἔτεος ἁρμόδιος, καὶ ἡ ἀνάγκη τῆς λεγομένης μανίης ἐπείγει·

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Εἰ πρεσβυτέρῳ πολιτευτέον, Section 18, @scaife.perseus

   ὅπως μηδὲν ἀπρεπὲς μηδὲ βαρὺ τῷ γήρᾳ προσάξωμεν[*] ἀγώνισμα, πολλὰ μέρη τῆς πολιτείας ἐχούσης ἁρμόδια καὶ πρόσφορα τοῖς τηλικούτοις

2. που προσαρμόζεται εύκολα

Παράγωγα

• ἁρμοδίως

Πηγές

• ἁρμόδιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἁρμόδιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.