ἀπόστροφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπόστροφος	τὸ	ἀπόστροφον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀποστρόφου	τοῦ	ἀποστρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀποστρόφῳ	τῷ	ἀποστρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπόστροφον	τὸ	ἀπόστροφον
κλητική ὦ!		ἀπόστροφε		ἀπόστροφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπόστροφοι	τὰ	ἀπόστροφᾰ
γενική	τῶν	ἀποστρόφων	τῶν	ἀποστρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀποστρόφοις	τοῖς	ἀποστρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀποστρόφους	τὰ	ἀπόστροφᾰ
κλητική ὦ!		ἀπόστροφοι		ἀπόστροφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀποστρόφω	τὼ	ἀποστρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀποστρόφοιν	τοῖν	ἀποστρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπόστροφος < (ἀποστρέφω) ἀποστροφ- + -ος. Μορφολογικά αναλύεται σε ἀπό- + -στροφος

Επίθετο

ἀπόστροφος, -ος, -ον

1. που έχει στραφεί αλλού
2. απομακρυσμένος

   ⮡  τὰ ἀπόστροφα (τα απομακρυσμένα μέρη)

3. (ελληνιστική σημασία) αποτρόπαιος, φοβερός

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόστροφος	αἱ	ἀπόστροφοι
γενική	τῆς	ἀποστρόφου	τῶν	ἀποστρόφων
δοτική	τῇ	ἀποστρόφῳ	ταῖς	ἀποστρόφοις
αιτιατική	τὴν	ἀπόστροφον	τὰς	ἀποστρόφους
κλητική ὦ!		ἀπόστροφε		ἀπόστροφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποστρόφω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποστρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀπόστροφος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. αποστροφή
2. (γραμματική) η απόστροφος
3. (θέατρο, κωμωδία) η στροφή του χορού στην παράβαση

Πηγές

• ἀπόστροφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπόστροφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.