ἀκόλουθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ᾰκολουθ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀκόλουθος	τὸ	ἀκόλουθον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀκολούθου	τοῦ	ἀκολούθου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀκολούθῳ	τῷ	ἀκολούθῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀκόλουθον	τὸ	ἀκόλουθον
κλητική ὦ!		ἀκόλουθε		ἀκόλουθον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀκόλουθοι	τὰ	ἀκόλουθᾰ
γενική	τῶν	ἀκολούθων	τῶν	ἀκολούθων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀκολούθοις	τοῖς	ἀκολούθοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀκολούθους	τὰ	ἀκόλουθᾰ
κλητική ὦ!		ἀκόλουθοι		ἀκόλουθᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀκολούθω	τὼ	ἀκολούθω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀκολούθοιν	τοῖν	ἀκολούθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀκόλουθος < ἀ- + κέλευθος • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;   • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἀκόλουθος, -ος, -ον

1. που ακολουθεί
2. (ουσιαστικοποιημένο) υπηρέτης
3. επακόλουθος
4. σύμφωνος
5. (ελληνιστική σημασία , γραμματική) αναλογικός, κατ' αναλογίαν

   ※  ⌘ 2ος αιώνας ΚΕ Ἀπολλώνιος ὁ Δύσκολος, Γραμματικός, Apollonius Dyscolus Grammaticus @schmidhauser

   (Περὶ ἀντωνυμιῶν - de Pronominibus A.D. Pron 11.21.)

   τὸ ἀκόλουθον τοῦ λόγου (Περὶ συντάξεως - de Syntaxi) (A.D. Synt. 149, 9)

   → και δείτε  επιρρήμα ἀκολούθως

Πηγές

• ἀκόλουθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκόλουθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.