φωνητική

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

φωνητική < ουσιαστικοποιημένο επίθετο, από το θηλυκό του επιθέτου φωνητικός

Ουσιαστικό

φωνητική θηλυκό (μόνο στον ενικό, γενική: φωνητικής)

1. επιστημονικός κλάδος της γλωσσολογίας που ασχολείται με την περιγραφή των ήχων της ομιλίας· μελετά την παραγωγή και την αντίληψή τους, καθώς και τις ακουστικές ιδιότητές τους
2. ορθοφωνία, η εκμάθηση της χρήσης της φωνής, η άσκηση και η καλλιέργειά της για τη βελτίωσή της
   • μουσική ορθοφωνία, μαθήματα καθαρής άρθρωσης και χειρισμού της φωνής από τραγουδιστή

Σημειώσεις

• η φωνητική είναι συγγενής επιστήμη με τη φωνολογία, αλλά όχι ταυτόσημη

Συγγενικές λέξεις

• φωνητικός
• φωνηματικός
• φωνή

Μεταφράσεις

    φωνητική

αγγλικά : phonetics (en) γαλλικά : phonétique (fr) γερμανικά : Phonetik (de)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

φωνητική

• θηλυκό του φωνητικός, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού

Ομώνυμα / Ομόηχα

• φωνητικοί