τρυγία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τρυγία	οι	τρυγίες
γενική	της	τρυγίας	των	τρυγιών
αιτιατική	την	τρυγία	τις	τρυγίες
κλητική		τρυγία		τρυγίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρυγία < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή τρυγία. Συγκρίνετε με το τρυγιά.

Προφορά

ΔΦΑ : /tɾiˈʝi.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τρυ‐γί‐α

παρώνυμο: τρυγιά

Ουσιαστικό

τρυγία θηλυκό

1. κατακάθι του κρασιού εκεί όπου έχει αποθηκευτεί (όπως βαρέλι ή δεξαμενή

   ≈ συνώνυμα: οινολάσπη

2. (ιατρική) η πέτρα των δοντιών κοντά στα ούλα

Συγγενικά

• τρυγικός
• → και δείτε τη λέξη τρυγάω

Μεταφράσεις

    κατακάθι κρασιού

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τρυγίᾱ	αἱ	τρυγίαι
γενική	τῆς	τρυγίᾱς	τῶν	τρυγιῶν
δοτική	τῇ	τρυγίᾳ	ταῖς	τρυγίαις
αιτιατική	τὴν	τρυγίᾱν	τὰς	τρυγίᾱς
κλητική ὦ!		τρυγίᾱ		τρυγίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τρυγίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		τρυγίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρυγία (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τρύξ, τρυγ- που πιθανόν συνδέεται με το τρυγάω

Ουσιαστικό

τρυγία θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. τρυγιά, τρυγία, το κατακάθι του μούστου, του κρασιού
2. νέο κρασί

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τρύξ

Πηγές

• τρυγία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.