τριώροφος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

τριώροφος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τριώροφος < τρι- (<τρίς) + ὄροφος Το -ω- (τριώροφος) εξηγείται με τον αρχαιοελληνικό φωνητικό νόμο της συνθετικής έκτασης.

Επίθετο

τριώροφος, -η, -ο

1. που έχει τρεις ορόφους

   ⮡  τριώροφο κτήριο

2. (ουσιαστικοποιημένο) → δείτε τριώροφο

Συνώνυμα

• τρίπατος

Μεταφράσεις

    τριώροφος

γαλλικά : de trois (fr) étages (fr) ρωσικά : трёхэтажный (ru)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	τριώροφος	τὸ	τριώροφον
γενική	τοῦ/τῆς	τριωρόφου	τοῦ	τριωρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	τριωρόφῳ	τῷ	τριωρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	τριώροφον	τὸ	τριώροφον
κλητική ὦ!		τριώροφε		τριώροφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	τριώροφοι	τὰ	τριώροφᾰ
γενική	τῶν	τριωρόφων	τῶν	τριωρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	τριωρόφοις	τοῖς	τριωρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	τριωρόφους	τὰ	τριώροφᾰ
κλητική ὦ!		τριώροφοι		τριώροφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τριωρόφω	τὼ	τριωρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	τριωρόφοιν	τοῖν	τριωρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τριώροφος < τρι- (<τρίς) + ὄροφος. Το -ω- (τριώροφος) εξηγείται με τον φωνητικό νόμο της συνθετικής έκτασης.

Επίθετο

τριώροφος, -ος, -ον

• τριώροφος

Πηγές

• τριώροφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τριώροφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.