ταναός

Αυτή η σελίδα μπήκε στον κατάλογο των κλίσεων που χρειάζονται έλεγχο.

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ταναός	ἡ	ταναᾱ́	τὸ	ταναόν
γενική	τοῦ/τῆς	ταναοῦ	τῆς	ταναᾶς	τοῦ	ταναοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ταναῷ	τῇ	ταναᾷ	τῷ	ταναῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ταναόν	τὴν	ταναᾱ́ν	τὸ	ταναόν
κλητική ὦ!		ταναέ		ταναᾱ́		ταναόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ταναοί	αἱ	τανααί	τὰ	ταναᾰ́
γενική	τῶν	ταναῶν	τῶν	ταναῶν	τῶν	ταναῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ταναοῖς	ταῖς	τανααῖς	τοῖς	ταναοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ταναούς	τὰς	ταναᾱ́ς	τὰ	ταναᾰ́
κλητική ὦ!		ταναοί		τανααί		ταναᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ταναώ	τὼ	ταναᾱ́	τὼ	ταναώ
γεν-δοτ	τοῖν	ταναοῖν	τοῖν	τανααῖν	τοῖν	ταναοῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ἀμαυρός' όπως «ἀμαυρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ταναός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ταναός, -ός/ή, -όν, συγκριτικός :ταναώτερος

1. επιμήκης, μακρύς, τεντωμένος

   ※  8ος/7oς πκε αιώνας ⌘Hymni Homerici Ομηρικοί Ύμνοι/II. Εις Δημήτραν, στίχ. 454 (στίχοι 453-456) @scaife.perseus

   αὐτὰρ ἔπειτα
   μέλλεν ἄφαρ ταναοῖσι κομήσειν ἀσταχύεσσιν
   ἦρος ἀεξομένοιο, πέδῳ δ’ ἄρα πίονες ὄγμοι
   βρισέμεν ἀσταχύων, τὰ δ’ ἐν ἐλλεδανοῖσι δεδέσθαι.

   αλλά έμελλε στη συνέχεια
   στάχυα ξάφνου ολόμακρα η πεδιάδα να φυτρώσει
   και προχωρώντας η άνοιξη τα εύφορα χωράφια
   στάχυα να πλημμυρίσουνε μ’ αχυρόσκοινα δεμένα.

   Μετάφραση (2003): Γιάννης Τριτσιμπίδας.

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Βάκχαι, στίχ. 831

   κόμην μὲν ἐπὶ σῶι κρατὶ ταναὸν ἐκτενῶ.

   Μακριά μαλλιά θ᾽ απλώσω στο κεφάλι σου.

   Μετάφραση χ.χ.: Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Βάκχαι, στίχ. 455 (455-456)

   πλόκαμός τε γάρ σου ταναὸς οὐ πάλης ὕπο, | γένυν παρ᾽ αὐτὴν κεχυμένος, πόθου πλέως·'

   Τα μαλλιά σου είναι μακριά· δεν ξέρουν τί θα πει πάλη· | οι βόστρυχοι χύνονται στους ώμους, αγγίζουν το μάγουλό σου γεμάτοι πόθο.

   Μετάφραση χ.χ.: Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr

2. (για ήχο) δυνατός
3. (για γηρατειά) μακροχρόνιος

   ※  6ος κε αιώνας Αγαθίας ο Σχολαστικός στην ⌘Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 5ο, επίγραμμα 282 Ἡ ῥαδινὴ Μελίτη ταναοῦ ἐπὶ γήραος, Αγαθία του Σχολαστικού

   Ἡ ῥαδινὴ Μελίτη ταναοῦ ἐπὶ γήραος οὐδῶι τὴν ἀπὸ τῆς ἥβης ὀυκ ἀπέθηκε χάριν,

   Η λυγερή Μελίτη, στό κατώφλι τών μακροχρόνιων γερατειών κι άν ήρθε, τής νιότης δέν τήν έχασε τή χάρη,

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τανύω

Πηγές

• ταναός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ταναός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.