συνεπίκουρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	συνεπίκουρος	η	συνεπίκουρη	το	συνεπίκουρο
γενική	του	συνεπίκουρου	της	συνεπίκουρης	του	συνεπίκουρου
αιτιατική	τον	συνεπίκουρο	τη	συνεπίκουρη	το	συνεπίκουρο
κλητική		συνεπίκουρε		συνεπίκουρη		συνεπίκουρο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	συνεπίκουροι	οι	συνεπίκουρες	τα	συνεπίκουρα
γενική	των	συνεπίκουρων	των	συνεπίκουρων	των	συνεπίκουρων
αιτιατική	τους	συνεπίκουρους	τις	συνεπίκουρες	τα	συνεπίκουρα
κλητική		συνεπίκουροι		συνεπίκουρες		συνεπίκουρα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συνεπίκουρος < μεσαιωνική ελληνική συνεπίκουρος < αρχαία ελληνική σύν + ἐπίκουρος

Επίθετο

συνεπίκουρος, -ή, -ο

• που επικουρεί μαζί με άλλον ή άλλους

Συγγενικά

• συνεπικούρημα
• συνεπικουρία
• συνεπικουρούμενος
• συνεπικουρώ (συνεπικουρούμαι)
• → δείτε τις λέξεις συν και επίκουρος

Μεταφράσεις

    συνεπίκουρος

Πηγές

• συνεπίκουρος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• συνεπίκουρος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• συνεπίκουρος - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)