στερητικός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	στερητικός	στερητική	στερητικό
γενική	στερητικού	στερητικής	στερητικού
αιτιατική	στερητικό	στερητική	στερητικό
κλητική	στερητικέ	στερητική	στερητικό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	στερητικοί	στερητικές	στερητικά
γενική	στερητικών	στερητικών	στερητικών
αιτιατική	στερητικούς	στερητικές	στερητικά
κλητική	στερητικοί	στερητικές	στερητικά

Ετυμολογία

στερητικός < στέρηση

Προφορά

ΔΦΑ : /stɛ.ɾi.ti.ˈkɔs/ αρσενικό

ΔΦΑ : /stɛ.ɾi.ti.ˈci/ θηλυκό

ΔΦΑ : /stɛ.ɾi.ti.ˈkɔ/ ουδέτερο

Επίθετο

στερητικός, -ή, -ό

1. που έχει σχέση με τη στέρηση
2. που προκαλεί στέρηση
3. (ιατρική) που οφείλεται σε στέρηση:

   • στερητική νόσος
   • στερητικό σύνδρομο

4. (γλωσσολογία) στερητικό μόριο: το πρόθημα των σύνθετων λέξεων που δηλώνουν άρνηση, έλλειψη ή στέρηση αυτού που εκφράζει το β' συνθετικό

Συγγενικές λέξεις

• στερημένος
• στέρηση
• στερώ και στερούμαι

Μεταφράσεις

    στερητικός