πρόνευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πρόνευση	οι	προνεύσεις
γενική	της	πρόνευσης*	των	προνεύσεων
αιτιατική	την	πρόνευση	τις	προνεύσεις
κλητική		πρόνευση		προνεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προνεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόνευση < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα πρόνευ(σις) + -ση < αρχαία ελληνική προνεύω (γέρνω προς τα μπρος)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾo.nef.si/

όταν προηγείται [n] όπως η αιτιατική του άρθρου την: ΔΦΑ : /tim‿ˈbɾo.nef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρό‐νευ‐ση

Ουσιαστικό

πρόνευση θηλυκό

• (ναυτικός όρος, λόγιο) το αποτέλεσμα του προνευστάζω: ταλάντωση του πλοίουμ απ' την πλώρη ως την πρύμνη σε σχέση με τον οριζόντιο άξονά του

  ⮡  απλή ή διπλή πρόνευση, γωνία πρόνευσης, ροπή πρόνευσης

  ≈ συνώνυμα: προνευστασμός, σκαμπανέβασμα

Συγγενικά

• προνευστάζω

Δείτε επίσης

• → δείτε τις λέξεις πρό και νεῦσις
• διατοίχιση, διατοιχισμός (ταλάντωση από πλευρό σε πλευρό)
• μπότζι

• πρόνευση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    πρόνευση

Πηγές

• πρόνευση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• → δείτε και πρόνευσις#Πηγές