πρόνευσις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόνευσις	αἱ	προνεύσεις
γενική	τῆς	προνεύσεως	τῶν	προνεύσεων
δοτική	τῇ	προνεύσει	ταῖς	προνεύσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόνευσιν	τὰς	προνεύσεις
κλητική ὦ!		πρόνευσι		προνεύσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόνευσις < αρχαία ελληνική προνεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

πρόνευσις, -εως θηλυκό

• (καθαρεύουσα) πρόνευση, προνευστασμός, σκαμπανέβασμα

  ※  πρόνευσις-εως (ἡ) νεώτ. ναυτ. ἡ δι’ ὑπερεντάσεως τῶν προτόνων τῶν ἐπιστηλίων ἔγκλισις τῶν ἱστῶν πρὸς πρῷραν, ὅπως τὸ πλοῖον καταστῇ ὀλιγώτερον ὁρμητικόν, σκαμπανέβασμα.

  ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

  πρότονος: είδος σκοινιού ιστού