προσκύρωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσκύρωση	οι	προσκυρώσεις
γενική	της	προσκύρωσης*	των	προσκυρώσεων
αιτιατική	την	προσκύρωση	τις	προσκυρώσεις
κλητική		προσκύρωση		προσκυρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσκυρώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσκύρωση < ελληνιστική προσκύρωσις

Ουσιαστικό

προσκύρωση θηλυκό

• (νομικός όρος) η αναγκαστική μεταβίβαση σε κάποιον της κυριότητας ενός πράγματος που ανήκει σε άλλον

Μεταφράσεις

    προσκύρωση