προσκύρωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσκύρωση	οι	προσκυρώσεις
γενική	της	προσκύρωσης*	των	προσκυρώσεων
αιτιατική	την	προσκύρωση	τις	προσκυρώσεις
κλητική		προσκύρωση		προσκυρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσκυρώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσκύρωση < ελληνιστική κοινή προσκύρωσις < προσκυρόω / προσκυρῶ < αρχαία ελληνική πρός + κυρόω / κυρῶ < κῦρος

Ουσιαστικό

προσκύρωση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του προσκυρώνω
  1. (νομικός όρος) η αναγκαστική μεταβίβαση (δικαστικώς) σε κάποιον της κυριότητας ενός πράγματος που ανήκει σε άλλον
  2. (λόγιο) άλλη μορφή του επικύρωση

Μεταφράσεις

    προσκύρωση

Πηγές

• προσκύρωση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• προσκύρωση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• προσκύρωση - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)