προσκύρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσκύρωσῐς	αἱ	προσκυρώσεις
γενική	τῆς	προσκυρώσεως	τῶν	προσκυρώσεων
δοτική	τῇ	προσκυρώσει	ταῖς	προσκυρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσκύρωσῐν	τὰς	προσκυρώσεις
κλητική ὦ!		προσκύρωσῐ		προσκυρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκυρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκυρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσκύρωσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσκύρωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• προσκύρωση, επικύρωση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσκύρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.