προσκυρώνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

προσκυρώνω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

προσκυρώνω

• → λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί)

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	προσκυρώνω	προσκύρωνα	θα προσκυρώνω	να προσκυρώνω		προσκυρώνοντας
β' ενικ.	προσκυρώνεις	προσκύρωνες	θα προσκυρώνεις	να προσκυρώνεις	προσκύρωνε
γ' ενικ.	προσκυρώνει	προσκύρωνε	θα προσκυρώνει	να προσκυρώνει
α' πληθ.	προσκυρώνουμε	προσκυρώναμε	θα προσκυρώνουμε	να προσκυρώνουμε
β' πληθ.	προσκυρώνετε	προσκυρώνατε	θα προσκυρώνετε	να προσκυρώνετε	προσκυρώνετε
γ' πληθ.	προσκυρώνουν(ε)	προσκύρωναν προσκυρώναν(ε)	θα προσκυρώνουν(ε)	να προσκυρώνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		προσκύρωσα	θα προσκυρώσω	να προσκυρώσω		προσκυρώσει
β' ενικ.		προσκύρωσες	θα προσκυρώσεις	να προσκυρώσεις	προσκύρωσε
γ' ενικ.		προσκύρωσε	θα προσκυρώσει	να προσκυρώσει
α' πληθ.		προσκυρώσαμε	θα προσκυρώσουμε	να προσκυρώσουμε
β' πληθ.		προσκυρώσατε	θα προσκυρώσετε	να προσκυρώσετε	προσκυρώστε
γ' πληθ.		προσκύρωσαν προσκυρώσαν(ε)	θα προσκυρώσουν(ε)	να προσκυρώσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω προσκυρώσει	είχα προσκυρώσει	θα έχω προσκυρώσει	να έχω προσκυρώσει
β' ενικ.	έχεις προσκυρώσει	είχες προσκυρώσει	θα έχεις προσκυρώσει	να έχεις προσκυρώσει
γ' ενικ.	έχει προσκυρώσει	είχε προσκυρώσει	θα έχει προσκυρώσει	να έχει προσκυρώσει
α' πληθ.	έχουμε προσκυρώσει	είχαμε προσκυρώσει	θα έχουμε προσκυρώσει	να έχουμε προσκυρώσει
β' πληθ.	έχετε προσκυρώσει	είχατε προσκυρώσει	θα έχετε προσκυρώσει	να έχετε προσκυρώσει
γ' πληθ.	έχουν προσκυρώσει	είχαν προσκυρώσει	θα έχουν προσκυρώσει	να έχουν προσκυρώσει

Μεταφράσεις

    προσκυρώνω