επικυρώνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

επικυρώνω < αρχαία ελληνική ἐπικυρόω/ἐπικυρῶ < ἐπι- + κυρῶ < κῦρος

Ρήμα

επικυρώνω

πιστοποιώ την εγκυρότητα κάποιου πράγματος
≈ συνώνυμα: επιβεβαιώνω, προσεπικυρώνω
(κατ’ επέκταση) κάνω τις κατάλληλες ενέργειες, σφραγίζω ή υπογράφω, που χρειάζονται ώστε να είναι κάποιο έγγραφο έγκυρο
προσδίδω κύρος σε κάτι
≈ συνώνυμα: επισημοποιώ

Κλίση

Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	επικυρώνω	επικύρωνα	θα επικυρώνω	να επικυρώνω		επικυρώνοντας
β' ενικ.	επικυρώνεις	επικύρωνες	θα επικυρώνεις	να επικυρώνεις	επικύρωνε
γ' ενικ.	επικυρώνει	επικύρωνε	θα επικυρώνει	να επικυρώνει
α' πληθ.	επικυρώνουμε	επικυρώναμε	θα επικυρώνουμε	να επικυρώνουμε
β' πληθ.	επικυρώνετε	επικυρώνατε	θα επικυρώνετε	να επικυρώνετε	επικυρώνετε
γ' πληθ.	επικυρώνουν(ε)	επικύρωναν επικυρώναν(ε)	θα επικυρώνουν(ε)	να επικυρώνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		επικύρωσα	θα επικυρώσω	να επικυρώσω		επικυρώσει
β' ενικ.		επικύρωσες	θα επικυρώσεις	να επικυρώσεις	επικύρωσε
γ' ενικ.		επικύρωσε	θα επικυρώσει	να επικυρώσει
α' πληθ.		επικυρώσαμε	θα επικυρώσουμε	να επικυρώσουμε
β' πληθ.		επικυρώσατε	θα επικυρώσετε	να επικυρώσετε	επικυρώστε
γ' πληθ.		επικύρωσαν επικυρώσαν(ε)	θα επικυρώσουν(ε)	να επικυρώσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω επικυρώσει	είχα επικυρώσει	θα έχω επικυρώσει	να έχω επικυρώσει
β' ενικ.	έχεις επικυρώσει	είχες επικυρώσει	θα έχεις επικυρώσει	να έχεις επικυρώσει
γ' ενικ.	έχει επικυρώσει	είχε επικυρώσει	θα έχει επικυρώσει	να έχει επικυρώσει
α' πληθ.	έχουμε επικυρώσει	είχαμε επικυρώσει	θα έχουμε επικυρώσει	να έχουμε επικυρώσει
β' πληθ.	έχετε επικυρώσει	είχατε επικυρώσει	θα έχετε επικυρώσει	να έχετε επικυρώσει
γ' πληθ.	έχουν επικυρώσει	είχαν επικυρώσει	θα έχουν επικυρώσει	να έχουν επικυρώσει

Μεταφράσεις

επικυρώνω

αγγλικά : ratify ^(en), certify ^(en)
γαλλικά : ratifier ^(fr), valider ^(fr)