πλανεύω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

πλανεύω < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική πλανεύω

Προφορά

ΔΦΑ : /plaˈne.vo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πλα‐νεύ‐ω

Ρήμα

πλανεύω, αόρ.: πλάνεψα, παθ.φωνή: πλανεύομαι, π.αόρ.: πλανεύτηκα, μτχ.π.π.: πλανεμένος

1. παραπλανώ κάποιον και τον παρασύρω να κάνει κάτι
2. ξελογιάζω, ξεμυαλίζω, παίρνω τα μυαλά, εντυπωσιάζω ερωτικά

Συγγενικές λέξεις

• απλάνευτος
• αποπλανεύω
• ξεπλανεύω
• πλανεμένος
• πλανευτής
• πλανεύτρα

→ και δείτε τη λέξη πλανώ

Σημειώσεις

• ο αόριστος πλάνεσα, του πλανώ
• η μετοχή πλανημένος, του πλανώ
• η μετοχή πλανισμένος, του πλανίζω

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	πλανεύω	πλάνευα	θα πλανεύω	να πλανεύω		πλανεύοντας
β' ενικ.	πλανεύεις	πλάνευες	θα πλανεύεις	να πλανεύεις	πλάνευε
γ' ενικ.	πλανεύει	πλάνευε	θα πλανεύει	να πλανεύει
α' πληθ.	πλανεύουμε	πλανεύαμε	θα πλανεύουμε	να πλανεύουμε
β' πληθ.	πλανεύετε	πλανεύατε	θα πλανεύετε	να πλανεύετε	πλανεύετε
γ' πληθ.	πλανεύουν(ε)	πλάνευαν πλανεύαν(ε)	θα πλανεύουν(ε)	να πλανεύουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		πλάνεψα	θα πλανέψω	να πλανέψω		πλανέψει
β' ενικ.		πλάνεψες	θα πλανέψεις	να πλανέψεις	πλάνεψε
γ' ενικ.		πλάνεψε	θα πλανέψει	να πλανέψει
α' πληθ.		πλανέψαμε	θα πλανέψουμε	να πλανέψουμε
β' πληθ.		πλανέψατε	θα πλανέψετε	να πλανέψετε	πλανέψτε
γ' πληθ.		πλάνεψαν πλανέψαν(ε)	θα πλανέψουν(ε)	να πλανέψουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω πλανέψει	είχα πλανέψει	θα έχω πλανέψει	να έχω πλανέψει
β' ενικ.	έχεις πλανέψει	είχες πλανέψει	θα έχεις πλανέψει	να έχεις πλανέψει
γ' ενικ.	έχει πλανέψει	είχε πλανέψει	θα έχει πλανέψει	να έχει πλανέψει
α' πληθ.	έχουμε πλανέψει	είχαμε πλανέψει	θα έχουμε πλανέψει	να έχουμε πλανέψει
β' πληθ.	έχετε πλανέψει	είχατε πλανέψει	θα έχετε πλανέψει	να έχετε πλανέψει
γ' πληθ.	έχουν πλανέψει	είχαν πλανέψει	θα έχουν πλανέψει	να έχουν πλανέψει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	πλανεύομαι	πλανευόμουν(α)	θα πλανεύομαι	να πλανεύομαι
β' ενικ.	πλανεύεσαι	πλανευόσουν(α)	θα πλανεύεσαι	να πλανεύεσαι
γ' ενικ.	πλανεύεται	πλανευόταν(ε)	θα πλανεύεται	να πλανεύεται
α' πληθ.	πλανευόμαστε	πλανευόμαστε πλανευόμασταν	θα πλανευόμαστε	να πλανευόμαστε
β' πληθ.	πλανεύεστε	πλανευόσαστε πλανευόσασταν	θα πλανεύεστε	να πλανεύεστε	(πλανεύεστε)
γ' πληθ.	πλανεύονται	πλανεύονταν πλανευόντουσαν	θα πλανεύονται	να πλανεύονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		πλανεύτηκα	θα πλανευτώ	να πλανευτώ		πλανευτεί
β' ενικ.		πλανεύτηκες	θα πλανευτείς	να πλανευτείς	πλανέψου
γ' ενικ.		πλανεύτηκε	θα πλανευτεί	να πλανευτεί
α' πληθ.		πλανευτήκαμε	θα πλανευτούμε	να πλανευτούμε
β' πληθ.		πλανευτήκατε	θα πλανευτείτε	να πλανευτείτε	πλανευτείτε
γ' πληθ.		πλανεύτηκαν πλανευτήκαν(ε)	θα πλανευτούν(ε)	να πλανευτούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω πλανευτεί	είχα πλανευτεί	θα έχω πλανευτεί	να έχω πλανευτεί		πλανεμένος
β' ενικ.	έχεις πλανευτεί	είχες πλανευτεί	θα έχεις πλανευτεί	να έχεις πλανευτεί
γ' ενικ.	έχει πλανευτεί	είχε πλανευτεί	θα έχει πλανευτεί	να έχει πλανευτεί
α' πληθ.	έχουμε πλανευτεί	είχαμε πλανευτεί	θα έχουμε πλανευτεί	να έχουμε πλανευτεί
β' πληθ.	έχετε πλανευτεί	είχατε πλανευτεί	θα έχετε πλανευτεί	να έχετε πλανευτεί
γ' πληθ.	έχουν πλανευτεί	είχαν πλανευτεί	θα έχουν πλανευτεί	να έχουν πλανευτεί
Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι)
Παρακείμενος	είμαι, είσαι, είναι πλανεμένος - είμαστε, είστε, είναι πλανεμένοι
Υπερσυντέλικος	ήμουν, ήσουν, ήταν πλανεμένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν πλανεμένοι
Συντελ. Μέλλ.	θα είμαι, θα είσαι, θα είναι πλανεμένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι πλανεμένοι
Υποτακτική	να είμαι, να είσαι, να είναι πλανεμένος - να είμαστε, να είστε, να είναι πλανεμένοι

Μεταφράσεις

    πλανεύω

→ δείτε τις λέξεις εξαπατάω και ξεμυαλίζω

Πηγές

• πλανεύω -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• «πλανεύω» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πλανεύω: μεταπλαστικός τύπος του πλαν(ῶ) + -εύω < ελληνιστική κοινή πλανάω

Ρήμα

πλανεύω

• εξαπατάω, ξεγελάω, πλανεύω → και δείτε τη λέξη πλανῶ

Άλλες μορφές

• πλανιεύω (στον τύπο ἐπλιάνευε

Συγγενικές λέξεις

• πλάνεμα
• πλανετός < πλανητός

→ και δείτε τη λέξη πλανῶ

Πηγές

• σελ.338, Τόμος 16 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.