παρακινδύνευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παρακινδύνευση	οι	παρακινδυνεύσεις
γενική	της	παρακινδύνευσης*	των	παρακινδυνεύσεων
αιτιατική	την	παρακινδύνευση	τις	παρακινδυνεύσεις
κλητική		παρακινδύνευση		παρακινδυνεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παρακινδυνεύσεως Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρακινδύνευση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παρακινδύνευ(σις) + -ση < παρακινδυνεύω. Μορφολογικά αναλύεται σε παρα- + κινδύνευση.

Προφορά

ΔΦΑ : /pa.ɾa.cinˈði.nef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρα‐κιν‐δύ‐νευ‐ση

Ουσιαστικό

παρακινδύνευση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του παρακινδυνεύω, πολύ επικίνδυνη ενέργεια

  ≈ συνώνυμα: → δείτε τις λέξεις διακινδύνευση, ριψοκινδύνευση, τόλμημα και αποκοτιά

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρά και κίνδυνος

Μεταφράσεις

    παρακινδύνευση

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)