μπούλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπούλης	οι	μπούληδες
γενική	του	μπούλη	των	μπούληδων
αιτιατική	τον	μπούλη	τους	μπούληδες
κλητική		μπούλη		μπούληδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

μπούλης < περικοπή του μπεμπούλης υποκοριστικό του μπέμπης

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈbu.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπού‐λης

Ουσιαστικό

μπούλης αρσενικό

1. (σπάνιο, χαϊδευτικό) ο μπέμπης (θηλυκό μπούλα)

   και χαϊδευτικό όνομα Μπούλης

2. (μεταφορικά, σκωπτικό) ανώριμος ενήλικας
3. (μεταφορικά, μειωτικό) κακομαθημένο παιδί

Συγγενικά

• μπέμπης
• μπέμπα
• μπεμπέ

Μεταφράσεις

    μωρό

→ δείτε τις λέξεις μπέμπης και μωρό

    ανώριμος ενήλικας

γερμανικά : Milchbubi (de)

    κακομαθημένο παιδί

Ετυμολογία 2

μπούλης (άμεσο δάνειο) αγγλική bully + ς

Ουσιαστικό

μπούλης αρσενικό

• (νεολογισμός, αργκό) αυτός που κάνει μπούλινγκ, που ασκεί φυσική, λεκτική ή ψυχολογική βία στους άλλους· που κάνει νταηλίκια

Μεταφράσεις

    μπούλης

<* αγγλικά : bully (en) -->

• → δείτε και τη λέξη νταής