λεῖμμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	λεῖμμᾰ	τὰ	λείμμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	λείμμᾰτος	τῶν	λειμμᾰ́των
δοτική	τῷ	λείμμᾰτῐ	τοῖς	λείμμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	λεῖμμᾰ	τὰ	λείμμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		λεῖμμᾰ		λείμμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λείμμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		λειμμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λεῖμμα < λείπω, λειπ- + -μα

Ουσιαστικό

λεῖμμα ουδέτερο

• ό,τι απομένει: υπόλειμμα, υπόλοιπο, κατάλοιπο (περίσσευμα), λείψανο

Πηγές

• λεῖμμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λεῖμμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.