κουτσουμπός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κουτσουμπός	η	κουτσουμπή	το	κουτσουμπό
γενική	του	κουτσουμπού	της	κουτσουμπής	του	κουτσουμπού
αιτιατική	τον	κουτσουμπό	την	κουτσουμπή	το	κουτσουμπό
κλητική		κουτσουμπέ		κουτσουμπή		κουτσουμπό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κουτσουμποί	οι	κουτσουμπές	τα	κουτσουμπά
γενική	των	κουτσουμπών	των	κουτσουμπών	των	κουτσουμπών
αιτιατική	τους	κουτσουμπούς	τις	κουτσουμπές	τα	κουτσουμπά
κλητική		κουτσουμποί		κουτσουμπές		κουτσουμπά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κουτσουμπός < ίσως ελληνιστική κοινή κόσυμβος (ουσιαστικό: κρόσσι, είδος πόρπης, ή είδος ρούχου) < αρχαία ελληνική κοσύμβη, → δείτε και τις λέξεις κρωβύλος και ἐγκόμβωμα

Προφορά

ΔΦΑ : /ku.t͡sumˈbos/ & /ku.t͡suˈbos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐τσου‐μπός

Επίθετο

κουτσουμπός, -ή, -ό

• (δημοτική)
  1. που του λείπει η κορυφή

     ⮡  κουτσουμπό κυπαρίσσι

     ≈ συνώνυμα: ακέφαλος

  2. (γενικότερα) που του λείπει η άκρη (είτε η κορυφή, είτε το τέλος)

     ⮡  κουτσουμπή μύτη ≈ συνώνυμα: σιμός

     ≈ συνώνυμα: ακέφαλος ήκολοβός

Άλλες μορφές

• κουτσουμπλός

Συγγενικά

επώνυμα:

• Κουτσούμπας
• Κουτσουμπός

Μεταφράσεις

    κουτσουμπός

→ δείτε τις λέξεις ακέφαλος και κολοβός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .