κουρούπι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κουρούπι	τα	κουρούπια
γενική	του	κουρουπιού	των	κουρουπιών
αιτιατική	το	κουρούπι	τα	κουρούπια
κλητική		κουρούπι		κουρούπια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κουρούπι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουρούπι < *κορύπη < αρχαία ελληνική κόρυμβος < κόρυς

(Έχει προταθεί και η ετυμολόγηση από το (συριακό-αραμαϊκό) geroba)

Ουσιαστικό

κουρούπι ουδέτερο (ιδιωματικό) (& κρούπι)

1. πήλινο αγγείο
2. σπασμένο αγγείο με απομεινάρια από τα τοιχώματα

   ⮡  οι κότες πίνουν νερό από το κουρούπι

3. (σκωπτικό, παρωχημένο) το κεφάλι, η κεφάλα ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)} → δείτε τη λέξη κουρούπα

Παροιμίες

• το κακό κουρούπι δεν τσακίζεται (δύσκολα αποβάλλεται το κακό)

Συγγενικά

• κουρούπα (μεγεθυντικό)
• κουρουπάκι (υποκοριστικό)
• κουρουπιαστός
• πιθανόν κουρούπης, Κουρούπης

Μεταφράσεις

    κουρούπι

γαλλικά : cruche (fr)