καταφρονητής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καταφρονητής	οι	καταφρονητές
γενική	του	καταφρονητή	των	καταφρονητών
αιτιατική	τον	καταφρονητή	τους	καταφρονητές
κλητική		καταφρονητή		καταφρονητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταφρονητής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή καταφρονητής < αρχαία ελληνική καταφρονέω ή καταφρονώ, καταφρονη- + -τής

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ta.fɾo.niˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐φρο‐νη‐τής

Ουσιαστικό

καταφρονητής αρσενικό (θηλυκό καταφρονήτρια & καταφρονήτρα)

• αυτός που καταφρονεί

Άλλες μορφές

• καταφρονετής (ιδιωματικό)

Συνώνυμα

• περιφρονητής

Μεταφράσεις

    καταφρονητής

→ δείτε τη λέξη περιφρονητής

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καταφρονητής	οἱ	καταφρονηταί
γενική	τοῦ	καταφρονητοῦ	τῶν	καταφρονητῶν
δοτική	τῷ	καταφρονητῇ	τοῖς	καταφρονηταῖς
αιτιατική	τὸν	καταφρονητήν	τοὺς	καταφρονητᾱ́ς
κλητική ὦ!		καταφρονητᾰ́		καταφρονηταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταφρονητᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		καταφρονηταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταφρονητής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταφρονέω / καταφρονῶ, καταφρονη- + -τής

Ουσιαστικό

καταφρονητής, -ού αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• καταφρονητής, περιφρονητής, που καταφρονεί, περιφρονεί

Πηγές

• καταφρονητής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καταφρονητής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.