ηλιόπαυση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ηλιόπαυση	οι	ηλιοπαύσεις
γενική	της	ηλιόπαυσης*	των	ηλιοπαύσεων
αιτιατική	την	ηλιόπαυση	τις	ηλιοπαύσεις
κλητική		ηλιόπαυση		ηλιοπαύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ηλιοπαύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ηλιόπαυση < λόγιο ενδογενές δάνειο: heliopause, helio- (< αρχαία ελληνικά ἥλιος) + -pause (< αρχαία ελληνικά παῦσις). Μορφολογικά αναλύεται σε ηλιο- + παύση. • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

ηλιόπαυση θηλυκό, μόνο στον ενικό

(νεολογισμός, αστρονομία) το απώτατο όριο του ηλιακού (μας) συστήματος, το σημείο μέχρι το οποίο επιδρά ο ηλιακός άνεμος, του οποίου η απόσταση υπολογίζεται σε 120 αστρονομικές μονάδες (18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα)^[1]

ηλιόπαυση